Рӯзи 10-уми майи соли 2022 дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот конференсияи илмӣ-амалӣ таҳти унвои «Истиқлолият ва рушду густариши «Шашмақом» дар кишвар» бахшида ба рӯзи «Шашмақом» баргузор гардид. Кори конференсияро бо сухани ифтитоҳӣ директори Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот, номзади илмҳои филологӣ, Дилшод Раҳимӣ оғоз карда, аҳли нишастро ...

Таҳти чунин унвон санаи 26-уми апрели соли 2022 дар Кохи Борбад консерти гурӯҳи ҳунарии  этно-фолклории халқии «Шинави» ва эпоссароёну раққосони Маркази милли “Гукак”-и Ҷумҳурии Корея баргузор гардид. Консерти мазкур зери шиори “30-юмин соли барқарории муносибатҳои дипломатии Тоҷикистону Корея” доир шуд. Аз сенарияи барнома...

«Сиёсати хориҷии Тоҷикистон сиёсати «дарҳои боз», сулҳхоҳона ва беғараз буда, дар роҳи татбиқи он давлати мо омода аст, ки бо ҳамаи кишварҳои дунё робитаҳои дӯстонаро бар пояи эҳтироми ҳамдигар, баробарӣ ва ҳамкориҳои судманд густариш диҳад».

                                                                       Эмомалӣ Раҳмон

Устод Садриддин Айнӣ дар таърихи адабиёти тоҷик бо асарҳои илмиаш ҳамчун адабиётшинос ва муҳаққиқи забардаст машҳур аст. Ӯ аввалин шахсе аст, ки бо асарҳои илмии худ, монанди «Намунаи адабиёти тоҷик», «Устод Рӯдакӣ», «Фирдавсӣ ва «Шоҳнома»-и ӯ, «Шайхурраис Абуалӣ ибни Сино», «Шайх Муслиҳиддин Саъдии Шерозӣ», «Камоли Хуҷандӣ», «Алишер Навоӣ», «Восифӣ ва хулосаи «Бадоеъ-ул вақоеъ»,..

Гулоб ва гулобгирӣ низ яке аз ойинҳои қадимаи мардуми тоҷику форс аст. Вале, мутаассифона, солҳост, ки истеҳсоли  он дар кишвари мо  ба гӯшаи фаромӯшӣ афтодааст. Ҳол он ки дар китоби «Қонун» - и Шайхурраис Абуалӣ ибни Сино барои дармони амрози мухталиф ба истеъмоли гули хушк ё гулоб ва дигар арақиёт таъкид шудааст.Чун гулоб дар байни мардуми тоҷик хеле маъмул ва мустаъмал буд, бинобар ин, чи дар осори шоирони...

Эълон гардидани солҳои 2019 – 2021 Солҳои рушди деҳот, сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ ибтикори наҷибест аз ҷониби Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  ба хотири рушди иқтисодиву иҷтимоӣ, инфрасохтори сайёҳӣ, эҳё ва инкишофи ҳунарҳои мардумӣ, таъмини шароити арзандаи зиндагӣ ба сокинони кишвар ва дар сатҳи байналмилалӣ муаррифӣ...

Ҳамасола фарорасии ҷашни Наврӯз ва рӯзи Фарҳанг баробар ба зодрӯзи яке аз шахсиятҳои муътабари фарҳангӣ – композитор, навозанда, дирижёр, омӯзгори маъруфи тоҷик, олим-муҳаққиқ, Арбоби ҳунари Тоҷикистон (1991), профессор (2001), Аълочии фарҳанг (2010), «Муаллими беҳтарини сол» (1999, 2000), узви Иттифоқи композиторони Тоҷикистон (аз соли 1998) Ҷӯрахон Обидпур рост меояд.

Наврӯз қадимтарин ва фархундатарин ҷашн дар рӯйи олам мебошад. Он паёмрасони эҳёи табиат, мубаллиғи беҳтарин арзишҳову ғояҳои инсонӣ, пайвандгари дӯстию амонӣ, ваҳдату ягонагии инсону табиат, оғози корҳои кишоварзию боғдорӣ ва ғайра ба шумор меравад.