Парчами миллӣ – рамзи ҳувиятсози тоҷикон

Ранги сабз ба маънои кулл рамзи сабзиши гиёҳон, нашъунамо, хуррамӣ ва фаровонӣ ба шумор меравад. Дар давраҳои қадим, тибқи асотири Эрони бостон, Сиёвуш эзад ё Худои олами гиёҳон будааст, ки дар тирамоҳ мефавтад ва дар баҳор дубора зинда мешавад. Яъне баробари он рустаниҳое, ки барг мекушоянду сабз мешавад, Сиёвуш дубора, гўё, ранги сабз гирифта ба дунё бармегардад.  Дар устураҳои ориёӣ, ки дар Авесто инъикос ёфтаанд, нахустин ҷуфти башар – Машийа ва Машйона дар шакли  буттаи ревоҷ ё ревос (чукрӣ) аз

барчасп: 

Парчами Тоҷикистон – таҷассумгари фарҳанги миллӣ

Чунин ном дошт мизи мудавваре, ки имрӯз Пажуҳишгоҳи илмӣ-таҳқиқотии фарҳанг ва иттилоот муштаракан бо Китобхонаи миллӣ баргузор кард.

Дар ин мизи мудаввар сухан аз арзишҳои Парчами миллӣ, таърихи парчамдорӣ дар олам ва Тоҷикистон рафт. 

Дар нишаст мутахассисону муҳаққиқон аз Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва

барчасп: 

Пешвои миллат ва давлатдории миллӣ

Силоҳ, қудрат ва тавоноиву сармоя ягон арзиш надорад, вақте дар ҷомеа худшиносиву ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ ҷойгоҳи худро соҳиб нест. Миллатҳоро таърихашон месозад ва Эмомалӣ Раҳмон баъди аввалин фурсати баъди сулҳ ба ин ҷабҳа рў овард. Гиромӣ доштани арзиши таърихии Давлати Сомониён алифбои худшиносиҳои фаррохи миллати тоҷик ба ҳисоб мерафт.  

Нақш ва имкони иҷлосияи сарнавиштсоз

барчасп: 

Иҷлосияи сарнавиштсоз дар оинаи матбуоти даврӣ

Эмомалӣ Раҳмон: «Ман, пеш аз ҳама, барои муътадил гардонидани вазъи ҷамъиятиву сиёсии ҷумҳурӣ ва қатъи хунрезӣ тадбирҳо меҷўям, ният дорам, ки ба вилоятҳои Кўлобу Қурғонтеппа ва ноҳияҳои тобеи марказ равам…. Ман кори худро аз сулҳ сар хоҳам кард. Ҳангоми интихоби кадрҳо кўшиш менамоям, ки намояндагони тамоми минтақаҳои ҷумҳурӣ шомил шаванд. Ман тарафдори давлати демократии ҳуқуқбунёд мебошам. Мо бояд ҳама ёру бародар бошем, то ки вазъиятро ором намоем.

барчасп: 

Дасти поку қалби пурмеҳри Сарвар кишварро аз нобудӣ наҷот дод

Дили пок, нияти нек, такя ба фазли ҷаҳонофарин, эътиқод ба хиради мардум, тааммул бар ҳикмату омўзаҳои таърих аз оғози кишвардории Эмомалӣ Раҳмон дар сиришти маънавӣ ва иродати сиё­сии ў мазҳари тамоми корсозиҳо буд, ки бо вуҷуди сахтиву мушкилоти хорошикан дар зиндагӣ ва сарна­вишти миллат, давра ба давра ба сўи эҳёву камолот роҳ мекушод.

Иҷлосияи ХVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (даъвати ду­воз­даҳум) аз 16 ноябр

барчасп: 

Нақши сарнавиштсози Иҷлосияи XVI дар бунёди давлатдории навини миллӣ

Чунин ном дошт конфронси илмӣ-амалие, ки дар Пажуҳишгоҳи илмӣ-таҳқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардид.

Шариф Комилзода – Директори Пажуҳишгоҳи фарҳанг ва иттилоот дар суханони муқаддамотии худ иброз дошт, ки истифодаи ибораи “иҷлосияи сарнавиштсоз” маъмулӣ шудааст ва ин аз он шаҳодат медиҳад, ки миллат кайҳо ба дарки ин нукта

Имзои созишномаи ҳамкорӣ миёни Пажуҳишгоҳи фарҳанг ва иттилоот ва Институти Мероси Федератсияи Русия

Рӯзҳои Анҷумани дуюми байналмилалии “Мероси ҷаҳонии кишварҳои ИДМ: дастрасии наслҳо чун ангеза барои рушд ва муколама” Пажуҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти назди Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Институти Мероси Федератсияи Русия аввалин созишномаи ҳамкориро имзо карданд. Ҳамчунин роҳбарони ду ниҳоди илмӣ-таҳқиқотӣ Евгений Бахревский ва Шариф Комилзода бо табодули туҳфаҳои хотиравӣ аз талошҳо ва ниятҳои дар мавриди ҳамкориҳои судманд дар самти ҳифз ва

барчасп: 

Суханронии Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар маросими баъди азнавсозӣ ба истифода супоридани Боғи фарҳангу фароғати ба номи Садриддин Айнӣ

Ҳамватанони азиз!

Имрӯз дар ҳаёти иҷтимоиву фарҳангии мамлакат ва сокинони пойтахти кишварамон–шаҳри Душанбе боз як рӯйдоди муҳим ба амал омад.

Бо ташаббуси Ҳукумати мамлакат азнавсозии Боғи фарҳангу фароғати ба номи Қаҳрамони Тоҷикистон, асосгузори адабиёти нави тоҷик устод Садриддин Айнӣ ба

Страницы