Интишорот

Дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот бахшида ба рӯзи забон мизи мудаввар дар мавзӯи  «Забон–рукни асосии худшиносии миллӣ» баргузор гардид.  Сухани ифтитоҳиро директори пажӯҳишгоҳ номзади илмҳои филологӣ, Дилшод Раҳимӣ оғоз намуда,  ҳамагонро ба муносибати рӯзи забон табрик гуфт. Номбурд зимни суханрониаш зикр кард, ки забон ҳамчун нахустунсури ваҳдати миллӣ, сарвати бебаҳои фарҳангӣ, шиносномаест, ки дар ҷаҳон миллатҳоро пеш аз ҳама ба воситаи он мешиносанд. 

Рўзи 9-уми сентябри соли 2020 баъд аз бемории начандон тўлонӣ, қалби сармуҳосиби Пажўҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот, Аълочии фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон, Бобоҷонов Маҳмуд аз тапидан боз монд.

Тибқи супориши Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 26 декабри соли 2019 чопи китоби «Тоҷикон»-и аллома Бобоҷон Ғафуров аз тарафи чопхонаи «Нашриёти муосир» оғоз шуда, нимаи дуюми моҳи сентябри соли равон тақсимоташ ба шаҳру ноҳияҳо шурӯъ мегардад.

Нашри китоби «Тоҷикон» ва дастрас кардани он ба ҳар як оилаи кишвар боз як иқдоми

Ба истиқболи 29-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар толори Пажўҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот бо иштироки васеи роҳбарият ва кормандони ПИТФИ, мизи мудаввар дар мавзўи “Рушди фарҳанги миллӣ дар даврони Истиқлолият”  баргузор гардид.

Аз  24 то 28 августи соли 2020 тавассути Интернет семинар-тренинги минтақавии маҷозӣ барои коршиносони Осиёи Марказӣ  баргузор гашт. Дар он, асосан, мутахассисони мероси фарҳанги ғайримоддӣ аз кишварҳои Осиёи Марказӣ  (Тоҷикистон, Ўзбекистон, Қирѓғизистон ва Қазоқистон) даъват шуда буданд. Аз Ҷумҳурии Тоҷикистон 4 нафар – Дилшод Раҳимӣ, директори Пажўҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот,

30 июли соли 2020 дар Вазорати фарҳанги Xумҳурии Тоҷикистон мизи мудаввар дар мавзўи «Фарҳанг зидди таассуб ва ифротгароӣ» баргузор гардид, ки дар он филми мустанади “Хиёнат” ва таъсири он дар тарбияи ватандӯстии насли ҷавон мавриди баррасӣ қарор гирифт.

Аз сабабе, ки чанде пеш банда шакли вазнини бемории сироятии коронавирусро аз сар гузаронидам ва инчунин, аз сабабе, ки вақтҳои охир атрофи сабабҳои пайдоиш ва густариши ин беморӣ, арзёбии тадбирҳои давлатӣ дар пешгирии он ва тавонмандии низоми ҳифзи тандурустии кишвар маводи зиёд, аз ҷумла матлабҳои иғвогарона аз хориҷи кишвар ба нашр расидаанд ва манро чун табиб, ташкилотчии соҳаи тандурустӣ ва педагог бетараф намонданд, зарур донистам, ки андешаҳои худро дар ин мавзўъҳо пешкаш намоям.

Мотивацией к написанию данной статьи послужила прежде всего перенесенной мною тяжелая форма коронавирусной инфекции и появившиеся вокруг этой проблемы разные интерпретации его появления, распространения, оценка мер государственного характера, дееспособность системы здравоохранения стран и провокационные вбросы из-за рубежа, которые меня врача, организатора здравоохранения и педагога не оставили равнодушным.