Интишорот

Зи лавҳи гӯрҳо, аз мармари сарди мазористон,
Зи хоки мурдагони зиндатар аз зиндадаргӯрон,

Зи шақши ҳар катиба, нақши нохун дар тани зиндон
Зи соҳилҳои бедарё, зи дарёҳои беҷарён

Ту моро кофтӣ, устод,

11 апрел Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо Раиси шаҳри Душанбе Рустами Эмомалӣ дар ноҳияи Фирдавсии пойтахт бо рафти корҳои созандагию ободонӣ дар Боғи фарҳангию фароғатии “Дӯстии халқҳо” шинос шуданд.

Боғи “Дӯстии халқҳо” соли 1972 таъсис ёфта, майдони умумии он 30 гектарро ташкил медиҳад, ки аз ин дар масоҳати 5,9 гектар наҳри равон мавҷуд аст. Наздики 90 нафар

Нақшу нигори як сўзаниву зардеворӣ аз сўзаниҳои дигар ба маҳорати баланд ва тахайюли ҳар як ҳунарманд вобаста аст. Тасаввуроти зеҳнии ҳунарманд чи қадар пуробуранг бошад, дар гулдўзиаш ҳамон қадар нақшу нигор гуногун акс меёбад. Зеро тасвири гулдўзиҳо низ дар ҳаёти одамон нақши муҳим мебозанд.

Навъҳои ҳунар ва нақшаҳои кории ҳунармандон аз ҳамдигар фарқ мекунад. Ҳарчанд ҳунармандон бо мушкилотҳои зиёд аз қабили патент, андоз ва дигар

Агарчӣ дар замони мо дар атрофи таърихи пайдоиши Иди Наврўз ақидаву фарзияҳои зиёде, аз қабили кўшишу даъвоҳои бархе аз таърихнигорон баҳри ба миллати худ нисбат додани Наврўз, арзи ҳастӣ дошта бошанд ҳам, маҳсули офаридаҳои миллати форснажоду форсзабон будани он ҷойи баҳсу мунозира надорад.

Таърихи ташаккули ҷомеаи инсонӣ, ҳамзамон ин таърихи ҷашну идҳо, санаҳои

Наврўз аз бузургтарин ҷашнҳои мардумони эронитабор, аз ҷумла тоҷикон ба шумор меравад, ки ба фарҳанги қавму миллатҳои дигари Осиёи Марказӣ низ бо ҳамин ном гузаштааст. Наврўз пайвандгари расму ойин ва анъаноти ниёгон ва насли имрўз мебошад. Роҷеъ ба Наврўзи тоҷикон китобу мақолоти зиёде ба табъ расидаанд, ки дар ин мақола бо истифода аз онҳо роҷеъ ба ин ҷашни суннатии мардумони форсизабон маълумоти мухтасар медиҳем.
Ойину суннатҳои тоҷикон дар айёми Наврўз инҳоянд, ки аксари онҳо то ба имрўз

Ҳамватанони азиз!
Меҳмонони арҷманд!
Ҳозирини гиромӣ!
Ҷашни байналмилалии Наврӯз – Соли нави мардумони ориёиро, ки якҷо бо фасли баҳор, яъне айёми эҳёи табиат сарзамини мо, аз ҷумла пойтахти азизамон – шаҳри Душанберо боз ҳам дилкашу зебо гардонидааст

Яке аз суннатҳои неки Наврӯз дар гузашта чунин  будааст, ки бомдод рӯзи аввали моҳи фарвардин мардум ба ҳамдигар об мепошиданд ва шакар ҳадя мекарданд. Суннати об пошидан  бо нияти бахти сафед ва покизагиву оромии рӯҳу ҷисм ва ҳадяи шакар маънои ширин кардани даҳонро дорад, ки аз ин Наврӯз то Наврӯзи дигар қалбҳо аз кинаву кудурат пок ва  комҳо ҳамеша ширин бошанд. Баъди адои ин суннатҳо ба таҳияи хони наврӯзӣ, яъне ҳафт шин ва ҳафт син мепардохтанд ва дар наврӯзгоҳҳо ҳамчун рамзи хуршеди оламафрӯз

19.03.2018 12:51, шаҳри Душанбе

Ҳамватанони азиз!

Муҳтарам аҳли зиёи кишвар!

Дар остонаи ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ нахуст, кулли мардуми шарифи Тоҷикистони азиз, ҳамзабонони бурунмарзӣ, мардумони ҳавзаи тамаддуни Наврӯз ва ҳамаи зиёиёни мамлакатро ба ифтихори ин ҷашни бостонӣ табрик мегӯям.

Дар Соли нави аҷдодӣ ба мардуми шарифи Тоҷикистон бахту нишот, сулҳу субот, ваҳдати ҷовидона ва ба ҳар яки шумо - зиёиёни муҳтарам нерӯи тоза ва илҳоми эҷодӣ орзу менамоям.