Интишорот

Ранги сабз ба маънои кулл рамзи сабзиши гиёҳон, нашъунамо, хуррамӣ ва фаровонӣ ба шумор меравад. Дар давраҳои қадим, тибқи асотири Эрони бостон, Сиёвуш эзад ё Худои олами гиёҳон будааст, ки дар тирамоҳ мефавтад ва дар баҳор дубора зинда мешавад. Яъне баробари он рустаниҳое, ки барг мекушоянду сабз мешавад, Сиёвуш дубора, гўё, ранги сабз гирифта ба дунё бармегардад.  Дар устураҳои ориёӣ, ки дар Авесто инъикос ёфтаанд, нахустин ҷуфти башар – Машийа ва Машйона дар шакли  буттаи ревоҷ ё ревос (чукрӣ) аз

Чунин ном дошт мизи мудавваре, ки имрӯз Пажуҳишгоҳи илмӣ-таҳқиқотии фарҳанг ва иттилоот муштаракан бо Китобхонаи миллӣ баргузор кард.

Дар ин мизи мудаввар сухан аз арзишҳои Парчами миллӣ, таърихи парчамдорӣ дар олам ва Тоҷикистон рафт. 

Дар нишаст мутахассисону муҳаққиқон аз Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва

Силоҳ, қудрат ва тавоноиву сармоя ягон арзиш надорад, вақте дар ҷомеа худшиносиву ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ ҷойгоҳи худро соҳиб нест. Миллатҳоро таърихашон месозад ва Эмомалӣ Раҳмон баъди аввалин фурсати баъди сулҳ ба ин ҷабҳа рў овард. Гиромӣ доштани арзиши таърихии Давлати Сомониён алифбои худшиносиҳои фаррохи миллати тоҷик ба ҳисоб мерафт.  

Нақш ва имкони иҷлосияи сарнавиштсоз

Эмомалӣ Раҳмон: «Ман, пеш аз ҳама, барои муътадил гардонидани вазъи ҷамъиятиву сиёсии ҷумҳурӣ ва қатъи хунрезӣ тадбирҳо меҷўям, ният дорам, ки ба вилоятҳои Кўлобу Қурғонтеппа ва ноҳияҳои тобеи марказ равам…. Ман кори худро аз сулҳ сар хоҳам кард. Ҳангоми интихоби кадрҳо кўшиш менамоям, ки намояндагони тамоми минтақаҳои ҷумҳурӣ шомил шаванд. Ман тарафдори давлати демократии ҳуқуқбунёд мебошам. Мо бояд ҳама ёру бародар бошем, то ки вазъиятро ором намоем.

Дили пок, нияти нек, такя ба фазли ҷаҳонофарин, эътиқод ба хиради мардум, тааммул бар ҳикмату омўзаҳои таърих аз оғози кишвардории Эмомалӣ Раҳмон дар сиришти маънавӣ ва иродати сиё­сии ў мазҳари тамоми корсозиҳо буд, ки бо вуҷуди сахтиву мушкилоти хорошикан дар зиндагӣ ва сарна­вишти миллат, давра ба давра ба сўи эҳёву камолот роҳ мекушод.

Иҷлосияи ХVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (даъвати ду­воз­даҳум) аз 16 ноябр

Рӯзҳои Анҷумани дуюми байналмилалии “Мероси ҷаҳонии кишварҳои ИДМ: дастрасии наслҳо чун ангеза барои рушд ва муколама” Пажуҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти назди Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Институти Мероси Федератсияи Русия аввалин созишномаи ҳамкориро имзо карданд. Ҳамчунин роҳбарони ду ниҳоди илмӣ-таҳқиқотӣ Евгений Бахревский ва Шариф Комилзода бо табодули туҳфаҳои хотиравӣ аз талошҳо ва ниятҳои дар мавриди ҳамкориҳои судманд дар самти ҳифз ва

Ҳамватанони азиз!

Дар таърихи навини мардуми мо қабули Конститутсияи давлати соҳибистиқлоламон яке аз рӯйдодҳои муҳимтарини сарнавиштсоз буда, ин санаи муборак ҳар сол бо рӯҳбаландии хосса таҷлил мегардад.

6 ноябри соли 1994 дар давраи ниҳоят ҳассоси сиёсиву иҷтимоӣ, дар замоне, ки ҳанӯз

Ин сатрҳо рӯзҳои ҷашни 80-солагии устоди шодравон Худои Шарифзода аз ҷониби яке аз шогирдони ишон Абдулғаффори Камол навишта шуда буданд. Дар ин рӯзе, ки ҳамагон бо дидаҳои гирён ин марди донишманд ва инсони комилро ба хок месупоранд, зарур донистем ин меҳрномаро интишор диҳем, то касоне, ки аз профессор Шарифзода шинохти камтар доранд, хубтар бишносанд.

Қофиласолор