Ба истиқболи 29-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар толори Пажўҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот бо иштироки васеи роҳбарият ва кормандони ПИТФИ, мизи мудаввар дар мавзўи “Рушди фарҳанги миллӣ дар даврони Истиқлолият”  баргузор гардид.

Аз  24 то 28 августи соли 2020 тавассути Интернет семинар-тренинги минтақавии маҷозӣ барои коршиносони Осиёи Марказӣ  баргузор гашт. Дар он, асосан, мутахассисони мероси фарҳанги ғайримоддӣ аз кишварҳои Осиёи Марказӣ  (Тоҷикистон, Ўзбекистон, Қирѓғизистон ва Қазоқистон) даъват шуда буданд. Аз Ҷумҳурии Тоҷикистон 4 нафар – Дилшод Раҳимӣ, директори Пажўҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот,

Урфу одат ва анъанаи қадимаро метавон  яке аз нишонаҳои  фарҳанги мардум номид.  Нишонаҳои пайдоиши ҳар як ҳунар, урф ва одатҳои суннатӣ бештар дар миёни мардумони кўҳистон боқӣ мондааст. Ба андешаи мардумшиносон баъзе анъанаю русум дар аксари навоҳии дурдаст каму беш ба таври аслиашон нигаҳдорӣ шудаанд. Бо пайдо гардидани намунаҳои ҳунарҳои суннатӣ инсон ба таърихи хеш боз ҳам наздиктар мешавад.

Омўзиши вазъи фаъолияти шахсони ҳунарманд дар ин шаҳру навоҳии ҷумҳурӣ барои эҳёву муаррифӣ намудани намунаҳои фарҳанги ғайримоддии халқи тоҷик ва рушди он мусоидат мекунад. Зеро ба ин восита мо метавонем ҳунармандони асилро, ки тўли солҳои зиёд дар як кунҷи деҳе ё шаҳраке бо ҳунари аҷдодии хеш машғуланд, муаррифӣ намоем ва аз боби фаъолият ва натиҷаи маҳсули дасти эшон чанд сухан гуфта бошем.

Хурокҳои милли тоҷикӣ аз қадимулайём маъруфу машҳур буда, бо таъму лаззати худ мақубли истеъмолкунандагон шудааст. Бисёр таомҳое ки дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар минтақаҳои гуногуни Тоҷикистон тайёр карда мешаванд бо таъму лаззати худ ба иқлими маҳал мутобиқ мебошанд. Инчунин вуҷуд доштани сабзавот, меваҷот имконият медиҳанд, ки онҳо дар тайёр кардани таъомҳои лазиз мавриди истифода қарор гиранд.

Дар баробари навъҳои дигари санъати амалии Ӯзбекистон ҳунари гулдӯзӣ ё кашидадӯзӣ дорои таърихи қадима ва суннатҳои хос буда, то ба имрӯз дар марказҳои ҳунармандӣ ва деҳаҳо идома дорад. Ба ҳунари гулдӯзӣ асосан бонувон машғуланд. Ин навъи санъат бадеиёти рангорангро дар худ ҳифз карда, то кунун арзиши худро аз даст надодааст.

Jewelry Making is one of the ancient applied art and form of traditional craft of the Tajik people. According to archaeological data the earliest samples of jewelry belongs to the middle Bronze Age period. Of course the jewelry items id addition to being a piece of adornment have also been perceived to carry cosmological powers and protect the one who worn them.