Мотивацией к написанию данной статьи послужила прежде всего перенесенной мною тяжелая форма коронавирусной инфекции и появившиеся вокруг этой проблемы разные интерпретации его появления, распространения, оценка мер государственного характера, дееспособность системы здравоохранения стран и провокационные вбросы из-за рубежа, которые меня врача, организатора здравоохранения и педагога не оставили равнодушным.

The motivation for writing this article was primarily a severe form of coronavirus infection that I had carried over and appeared around these problem different interpretations of its appearance, spread, and assessment of measures of state character, the capacity of the health care system of countries and provocative stuffing from abroad, which did not leave me  a doctor, health care organizer and an educator indifferent.

Шаҳри Исфара барҳақ гўшаи афсонавии Тоҷикистон маҳсуб мешавад. Ҳар касе ки боре аз табиати зебо, пазироии гарми сокинонаш баҳраманд мешавад, бо руҳу табъи болида боз орзуи дидани ин сарзамин мекунад. Фарзандонаш бошанд ҳамеша азму талош меварзанд, ки диёрашон боз ҳам ободтару зеботар гардад. Тули ҳазорсолаҳост, ки аз табиати афсунгари ин водии ҳамешабаҳор мардум ба ваҷд меомаданду ҳар мусофир орзуи дидани онро мекард.

Муассисаи давлатии таълимии «Донишкадаи давлатии фарҳанг ва санъати Тоҷикистон ба номи Мирзо Турсунзода» бо 27 донишгоҳу донишкадаи кишварҳои хориҷӣ, аз ҷумла Федератсияи Россия, Ҷумҳурии Мардумии Чин, Беларус, Украина, Озарбойҷон, Қазоқистон, Қирғизистон, Туркманистон, Ӯзбекистон, Ҷумҳурии Исломии Эрон, Ҷумҳурии Исломии Афғонистон ва Словакия шартномаҳои ҳамкорӣ ба имзо расонда, дар доираи онҳо ҳамкории илмӣ, таълимӣ ва эҷодиро самаранок идома медиҳад.

Лидер нации, Основатель мира и национального единства, Президент страны, уважаемый Эмомали Рахмон в своих ежегодных Посланиях Маджлиси Оли Республики Таджикистан, научных трудах, выступлениях и в ходе постоянных встреч с населением, общественностью, учеными, представителями интеллигенции, студентами и учащимися общеобразовательных школ отмечает, что обществом может руководить и развивать его только профессионал, ученый, образованный и просвещенный человек.

Дар ташаккули давлатдории миллӣ ва ҳифзу ҳимояи арзишҳои фарҳангию маънавии ҳар як халқу миллат нақши фарзандони бонангу номус ва содиқу ватандўсташ беназир мебошад. Гоҳҳо чунин сурат мегирад, ки рисолати бузурги давлатдорӣ ва ё тарғиби ғояҳои  ватандориро чунин фарзандони ҷонфидо бар дўши худ гирифта, содиқона ба халқу кишвараш хидмат менамояд ва ҳастии хешро ба ҳастии халқаш пайванд месозад.

Навгонии китобномаи мазкур аз лиҳози таҳияи дастурҳои библиографӣ дар  ҷилдҳои 1-7-ум дида мешавад, ки дар мавриди нашри матни як суханронӣ дар манбаъҳои гуногун: агар ҳамаи онҳо зери сарлавҳаи ягона нашр шуда бошанд, навиштаҷоти библиографӣ зери як тасвир бо нишон додани ҳамаи манбаъҳои интишорӣ номнавис шудааст, агар дар сурати бо сарлавҳои гуногун нашр шудани матни як суханронӣ, пас навиштаҷоти библиографӣ унвони ҳар як сарлавҳа дар алоҳидагӣ инъикос ёфтааст.

Расидан ба қадри истиқлолият ва давлатдории мустақилона, таҳкими сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ, эҳсоси гарми ватандориву ватанпарастӣ, бедории маънавӣ, ифтихори миллӣ, пос доштани арзишҳои миллӣ ва рамзҳои давлатдорӣ – ҳама дар маҷмўъ, моро ба сўи бунёди ҷомеаи воқеан шаҳрвандӣ, пешрафти устувори иқтисодиву иҷтимоӣ ва татбиқи нақшаву ҳадафҳои тақдирсози стратегӣ мебаранд.