Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Маҷлиси Олӣ яке аз муҳимтарин рӯйдодҳои сиёсӣ, иҷтимоӣ ва иқтисодии кишвар ба ҳисоб меравад. Паёми имсола низ идомаи мантиқии сиёсати созанда ва дурнамои рушди устувори давлат буда, самтҳои асосии фаъолияти Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистонро барои солҳои минбаъда муайян менамояд. Дар ин Паём масоили калидии ҳаёти ҷомеа, аз ҷумла рушди иқтисоди миллӣ,..

16 декабр дар толори Парлумони Тоҷикистон ҷаласаи якҷояи Маҷлиси миллӣ ва Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон даъвати ҳафтум баргузор гардид, ки дар он Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо Паёми худ “Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилию хориҷии Ҷумҳурии Тоҷикистон” ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон суханронӣ намуданд...

Чанде қабл дар кохи “Суруш”-и пойтахт намоиши филми Муҳиддин Музаффар “Моҳӣ дар шаст”, ки нахустин лоиҳаи муштараки “Довфилм” байни кишварҳои дӯсту бародар-Тоҷикистону Эрон аст, баргузор гардид. Толор пур аз тамошобин буд. Қабл аз оғози намоиш коргардони маъруф Муҳиддин Музаффар дар бораи филм маълумот дод ва сипосу таманниёти худро ба тамошобинон баён намуд... 

Паёми имсолаи Пешвои миллат ба Маҷлиси Олиро ҳамчун ҳуҷҷати стратегии дорои аҳаммияти бунёдӣ арзёбӣ менамоям, зеро дар он соҳаи фарҳанг на танҳо ҳамчун бахши иҷтимоӣ, балки ҳамчун пояи ташаккули ҳувияти миллӣ ва омили муҳими таҳкими давлатдорӣ баррасӣ гардидааст. Дар ин Паём фарҳанг ба сифати неруи муттаҳидсозандаи ҷомеа муаррифӣ мешавад, ки метавонад дар шароити мураккаби ҷаҳонишавӣ устувории арзишҳои миллиро таъмин намояд...

Ҳамасола Паёми Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба таври мустақил пешкаши тамоми қишрҳои ҷомеа мегардад, ки он барои ҳар фарди кишвар пайки умед, боварӣ ба ояндаи боз ҳам хубтару беҳтар ва пиёдасозии орзую ниятҳои шоистаро медиҳад...

Дар ҳар вилояту шаҳру деҳот барои адо намудани намоз ба мардуми мусалмон ҷои махсус аз ҷониби шахсони мутасадӣ сохта мешавад, ки ин ҷойро масҷид ном мебаранд. Масҷидро ҷойи муқаддас шуморида, танҳо барои ибодат ва ёд кардан аз Худованд истифода мебаранд. Инчунин номи масҷид ба яке аз шахсиятҳои беҳтарини маҳал ё бунёдгузори он гузошта мешавад...

Ёдгориҳои таърихӣ-фарҳангӣ натанҳо осорҳои сангиву чӯбӣ ё худ харобиҳои қадимӣ мебошанд, балки шоҳидони хомӯши замон ва саҳифаҳои зиндаи таъриханд. Айни замон ёдгориҳои куҳан дастовардҳои наслҳои гузашта буда, пули ноаён байни гузашта, ҳозира ва ояндаро барқарор мекунанд. Ин ба мо имкон медиҳад, ки решаҳои худро дарк кунем ва аз таҷрибаи аҷдодон сабақ гирем...

Шахсиятҳои маъруф натанҳо дар зиндагӣ, балки баъди марг ҳам нуфузу этибори худро аз даст намедиҳанд ва дар байни мардум то ҷое қиссаву достон мегарданд. Ҳатто оромгоҳҳои чунин шахсон макони  ҳифзкунандаи қиматҳои фарҳангианд. Бештар пас аз марги дар байни халқ он нафароне мавқеъ меёбанд, ки  бо дониш, малака, парҳезкорӣ, диндорӣ, нафърасонӣ ба мардум шинохта шуда буданд. чунин ашхос эҳтироми худро баъди фано шудан ҳам аз даст надода...