Activities calendar

Гулдӯзӣ қадимитарин навъи санъати халқӣ буда, бо сӯзан ва чангакчаҳои махсуси гулдӯзӣ дар рӯи матоъҳои гуногун (пӯст, намад) бо ресмонҳои пахтагӣ, пашмӣ, абрешимӣ ва нахҳои зариву нуқрагӣ, инчунин бо сангҳои қиматбаҳо, шадаи майда, мӯҳраҳои реза, пулакчаҳои рахшон, тангаҳо, марҷону марворидҳо дастӣ дӯхта мешавад. Ҳоло аксаран ин амалро мошинҳои дарздӯзии махсуси гулдӯзӣ иҷро мекунанд.
Гулдӯзӣ аслан шуғли хонагӣ буда, барои ороиши сару либос, истиқоматгоҳ, ҷиҳози хона,

     Рисола ба пажўҳиши масъалаҳои пайдоиш, ташаккул ва инкишофи ҳаҷви публитсистӣ бахшида шудааст. Дар он масъалаҳои умумии ташаккул ва инкишофи ҳаҷви публитсистии тоҷик бо назардошти омилҳои таърихиву иҷттимоӣ, давраҳои гуногуни рушди матбуоти даврӣ, анъанаву навоварӣ, махсусияти жанрӣ, иртиботи мавзўву матн, воситаҳои образиву типӣ, ҳачвсозу танзовар, фаъолияти публитсистон-ҳаҷвнигорони алоҳидаи дар инкишофи ин навъи эҷод саҳмгузор ва амсоли ин мавриди таҳқиқу таҳлили илмӣ қарор гирифтааст.

«Шуълаи инқилоб» аввалин нашрияи тоҷикии баъдиинқилобӣ буд, ки бо сардабирии Саидризо Ализода аз 10-уми апрели соли 1919 то соли 1921 дар як ҳафта як маротиба дар ҳаҷми 8 саҳифа, бо теъдоди қариб 4 ҳазор нусха чоп мешуд.
Дар шумораи якуми нашрия мақсаду мароми он чунин баён гаштааст: «Мо сухан мегўем барои беҳбудӣ ва хайрияти ҳоли ситамкашон. Мо ҳарф мезанем ва ҷиҳати ба даст омадани ҳуқуқи поймолшудаи мазлумон. Барои расидан ба мақсади муқаддаси худ мо қалами худро тир карда, бо душманон ва мухолифин то охирин нафасамон