Умоч як навъ таоми маъмулӣ буда, таърихи хело қадима дорад. Умоч бештар миёни мардум ҳангоми бемориҳои зуком, сурхча ҳамчун таоми парҳезӣ пухта мешавад. Онро барои занони навтаваллудкарда ҳангоми таваллуди фарзанд ва дар баъзе маҳалҳо дар маросими мушкилкушо низ мепазанд.