Ин чӣ китобест ва чаро бояд аз он истифода кард?  Посухи ин суол дар чанд ҷумлаи муқаддимаи он омада. Аз ҷумла муаллифон Сафар Сулаймонӣ ва Ҷелмат Шерматов менависанд: “Хусусият  ва  вижагиҳои  муносибатҳои  бозорӣ, мутахассисон ва дастандаркорони мудириятро бори  дигар  водор  месозад, ки  ба масъалаи мудирият таваҷҷўҳи бештаре дошта бошанд.
     Масъалаҳои менеҷмент  дар  соҳаи  аз ҳама  мушкил – фаъолияти  китобдорию иттилоърасонӣ  чӣ  гуна  ҳаллу  фасл  мешавад, яке аз дигар

Ғаффор Рустамович ВАЛАМАТЗОДА 9-уми майи соли 1916 дар Хуҷанд ба дунё омадааст. Маъруфтарин устоди рақс аст ва балетмейстери тоҷик, Артисти халқии СССР (1976), дорандаи Мукофоти давлатии СССР (1949) ва Мукофоти давлатии РСС Тоҷикистон ба номи Рӯдакӣ (1975).

Хатмкардаи Омӯзишгоҳи мусиқии Ленинобод (1932), Омӯзишгоҳи хореографии назди Театри калон (Болшой театр)-и  шаҳри Маскав (1946) ва шӯъбаи балетмейстерии

Аввалин нашрияи сирф тоҷикӣ, ки 11 марти соли 1912 (4 рабеъ-ус-сонии 1300) дар ҳаҷми чор саҳифа аз чоп баромад
Муассиси он ҷавонбухориён ва ташаббускорони аслӣ аз онҳо роҳбарони ҳамонвақтаи  ҷунбиши ҷавонбухорӣ-Мирзо Муҳиддин ва Мирзо Сироҷ буданд. Мирзо Муҳиддин аз тоҷирони сарватманди қароқўлфурўши Бухоро ва Мирзо Сироҷ аз табибони шинохташудаи Бухоро маҳсуб мешуданд.
«Бухорои шариф» дар Когон, тақрибан 15 километр дуртар аз Бухорои кўҳан бо

Таҳсилкардаи факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон аст. Вале майлу рағбати беандоза ба синамо роҳи ӯро баъди анҷоми таҳсил ба самти кино тағйир дод. Бо талошҳои аввалинаш дар офариниши саҳнаҳои хотирмон дар маҷаллаи синамоии “Калтак” роҳашро ба сӯйи синамо бозтар кард.
Сафар Ҳақдодов - сенариянавис, актёр, муҳаррир, продюсери тоҷик ва ҳамзамон раиси Иттифоқи синамогарони Тоҷикистон аст.
Вай  5-уми августи соли 1961 дар ноҳияи Восеи вилояти Хатлон дида ба олам

МУХИН Михаил Митрофанович аз ҷумлаи рассомони бомаҳорати кишвар буд. Вай 8-уми декабри соли 1915 дар шаҳри Омски Федератсияи Русия ба дунё омадааст.
     Рассоми халқии Тоҷикистон (1974), Ходими шоистаи ҳунари ҷумҳурӣ (1957) буд.
     Омўзишгоҳи рассоми шаҳри Самарқанд (1941) ва Институти рассомӣ, ҳайкалтарошӣ ва меъмории ба номи И.Репини шаҳри Ленинград (ҳоло Санкт-Петербург)-ро (1950) хатм кардааст.
     Аз соли 1950 рассом, 1954 саррассоми Театри давлатии академӣ- драмавии ба номи

Аз ҷумлаи маъруфтарин раққосаҳои кишвар буд, ки дар даврони Шӯравӣ шуҳрати беандоза дошт. Баъди пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ аз Тоҷикистон ба Амрико рахти сафар баст ва имрӯз ҳам муқими он кишвар аст.
     Калонтарова Мазол Яшуваевна 2-уми феврали соли 1950 дар шаҳри Душанбе ба дунё омадааст. Ҳунарпешаи шоистаи Тоҷикистон (1973), Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон (1976), Артисткаи  халқии СССР (1984),  дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Рўдакӣ (1984).

Мутобиқи  «Барномаи  ҳифзи  мероси  фарҳангии  ғайримоддии  халқи  тоҷик  барои  солҳои  2013-2020»,  ки дар  таърихи  31  майи  соли  2012, №263  аз  ҷониби  Ҳукумати  Тоҷикистон  ба  тасвиб  расидааст,  зарурати тартибу  таҳияи  Феҳристи  миллии  мероси  фарҳангии  ғайримоддӣ  ба  миён  омадааст.  Соли 2003 Конвенсияи  ЮНЕСКО оид ба Ҳифзи мероси фарҳангии ғайримоддӣ қабул шуд ва то ба имрўз кишварҳои зиёде, аз ҷумла Тоҷикистон (с. 2010) шомили он гашта, намунаҳои беҳтарини  фарҳанги ғайримоддии худро дар феҳристҳои ЮНЕСКО сабт кардаанд.  Ҳар як кишвар

Аввали соли 220 милодӣ ҳукмрони вилояти Истахр (дар қаламрави Форс) Ардашери I Бобакони Сосонӣ ҳокими тамоми Форс эълон шуд ва чор сол баъд вай охирин намояндаи ашкониён Ардавони I-ро шикаст дод ва дар як қаламрави бузург давлат ташкил намуд. Бо вуруди Ислом дар миёнаҳои асри YII милодӣ ин давлати муқтадир ба ҳастии худ поён дод.
Давраи Сосониён як давраи ташаккули миллатҳои ин қаламрав маҳсуб мешавад ва як бахши азими қаламрави имрӯзаи Осиёи Марказӣ низ тобеъи ҳамин империя буд.