Интишорот

Дар мақола равишҳо ва роҳҳои ташаккул ва инкишофи робитаҳои фарҳангии
Тоҷикистону Афғонистон ва инъикоси онҳо дар матбуоти даврӣ таҳқиқ ва таҳлил
шуда, омилҳо ва равишҳои асосии равнақи ҳамкориҳои фарҳангии ин ду кишвар дар замони истиқлол муайян гардидааст. Муаллиф дар заминаи таъсир ва нуфӯзи омилҳои муҷовират, санахияти таърихӣ ва фарҳангӣ шаклгирӣ ва тавсеаёбии ҳамкориҳои судманди фарҳангиро миёни кишварҳои ҳамҷавор дар замони истиқлоли Тоҷикистон дар зминаи маводи матбуоти тоҷик таъйид намудааст.

Ба тасвиб расидани «Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон» (27-уми июни соли 1997, дар шаҳри Маскав) ҳамчун саҳифаи дурахшоне дар саҳифаи таърихи миллати тоҷик сабт гардид.
Сарвари давлат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми табрикӣ ба муносибати сеюмин солгарди ба имзо расидани Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ, 26-уми июни соли 2000-ум чунин зикр намудааст: «Ҳар касе ниҳолеро сабзонда бошад,

Муаррихон зикр намудаанд, ки Ибни Арабӣ аз гуфтаҳои Ҳаким Тирмизӣ ба ғоят таъсир пазируфтааст ва рисолае бо номи “Ал-ҷавоб-ул-мустақим анмо саала анҳу ат-Тирмизию-л-Ҳаким” низ доштааст. “Таъсири ирфон пас аз худ то замони Ибни Арабӣ бисёр андак будааст, аммо Ибни Арабӣ ва пайравонаш ба вижа дар масъалаи вилоят ва хатми вилоят ба шиддат аз вай таъсир пазируфтаанд”

Дар ноҳияи Ашт чиликбозиро «алакбозӣ» ё «алакӣ-момокӣ», ланкабозиро «парбозӣ», мурғобишикорро «лаптабозӣ», подшоҳбозиро «кӣ ҷаллод?» ва ҷабпаракро «ҳамваҷаб», лухтакбозиро «ағобозӣ», сангчабозиро «қуйдбозӣ», сурсураконро «галабозӣ», гӯшмолакро «гӯшталобак» меноманд.
Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои эҳё ва рушди ҳунарҳои мардумӣ шароити мусоид фароҳам овард. Ин аст, ки имрӯз дар тамоми минтақаҳои кишвар марказҳои ҳунарҳои мардумӣ фаъолият намуда, дар он наврасону ҷавонон барои

Дар бораи пайванди шеър ва мусиқӣ назари олимонро бори дигар ёдрас мешавем: «Дар ҳақиқат мусиқӣ ва шеър, - мегўяд олими эронӣ Ҳусейн Алии Маллоҳ, - ду ҳамзоданд, ки дар домони ду доя парвариш ёфтаанд». Ба ақидаи композитори бузурги олмонӣ, дирижёр ва нависандаи соҳаи мусиқӣ Рихард Вагнер: «Мусиқӣ ибтидо ва интиҳои сухан… ва муғозала (ишқ) оғоз ва хатми шеър аст».
Билохира, шеър ва оҳанг мисли ду навдаи як ниҳоланд, ки ҳар дуро як тана медорад ва

Таҷлили 72-солагии Ғалаба бар фашистони Олмон иди ҳамаи халқу миллатҳои собиқ Иттиҳоди Шўравӣ мебошад. Аз ҷумла тоҷикон низ дар ин пирўзии бузург саҳми калон гузоштаанд. Аз он қаҳрамонони ҷонфидо, ки аз рўзҳои нахустини ҷанг баҳри дифои Меҳан бархоста буданд, имрўз шумораи ками аз набардҳо саломат баргаштаи онҳо ҳамроҳи мову шумо зиндагӣ мекунанд. Ин азизонро бояд мо аз ҳама ҷиҳат эҳтирому қадрдонӣ кунем ва аз нақлу ҳикоёти онҳо дарсҳои мардонагиро омўзем.
Даҳ сол пеш бо як нафар иштироккунандаи Ҷанги Бузурги Ватанӣ, сокини деҳаи

Ағлаби назарияпардозон ва муҳаққиқин хусусияти публитсистикаро дар воқеӣ будани мавзўъ, бо факт асоснок гардонидани он, образнокии сухан, оҳангҳои иҷтимоӣ ва мавқеъгириҳои сиёсӣ дониста, таъиноти онро тарғиби ғояҳои пешқадам ва таъсири бевосита ба афкори умум муайян кардаанд. Дар замони имрўз, ки бо инкишофи техникаву технология, аз ҷумла рушди Интернет навъҳои гуногуни муошират ба вуҷуд омада шакл мегирад, муносибати журналистӣ ва публитсистӣ низ ашколи тоза пайдо мекунад.

Баъди зуҳри рӯзи   Баъди зуҳри рӯзи панҷшанбе, 20-уми апрел  ошиқони каломи Шайх Саъдӣ дар як толори хеле хурдакаки собиқ кинотеатри Зебунниссо, ки ҳоло Иттиҳоди киноматографистони кишвар онро қароргоҳи доимии худ кардааст, ҷамъ омаданд, то бо василаи ширкат дар рӯнамои Шарҳи “Гулситон”-и донишманд ва пажуҳишгари шинохтаи тоҷик Обид Шакурзода ҳамзамон Рӯзи бузургдошти ҳакими бузург, паябари шеъри форсиро таҷлил кунанд.
Ҳамасола аввали урдибиҳштмоҳ (баробар ба 20 апрели соли масеҳӣ) дар сар то сари