Интишорот

Дар бораи пайванди шеър ва мусиқӣ назари олимонро бори дигар ёдрас мешавем: «Дар ҳақиқат мусиқӣ ва шеър, - мегўяд олими эронӣ Ҳусейн Алии Маллоҳ, - ду ҳамзоданд, ки дар домони ду доя парвариш ёфтаанд». Ба ақидаи композитори бузурги олмонӣ, дирижёр ва нависандаи соҳаи мусиқӣ Рихард Вагнер: «Мусиқӣ ибтидо ва интиҳои сухан… ва муғозала (ишқ) оғоз ва хатми шеър аст».
Билохира, шеър ва оҳанг мисли ду навдаи як ниҳоланд, ки ҳар дуро як тана медорад ва

Таҷлили 72-солагии Ғалаба бар фашистони Олмон иди ҳамаи халқу миллатҳои собиқ Иттиҳоди Шўравӣ мебошад. Аз ҷумла тоҷикон низ дар ин пирўзии бузург саҳми калон гузоштаанд. Аз он қаҳрамонони ҷонфидо, ки аз рўзҳои нахустини ҷанг баҳри дифои Меҳан бархоста буданд, имрўз шумораи ками аз набардҳо саломат баргаштаи онҳо ҳамроҳи мову шумо зиндагӣ мекунанд. Ин азизонро бояд мо аз ҳама ҷиҳат эҳтирому қадрдонӣ кунем ва аз нақлу ҳикоёти онҳо дарсҳои мардонагиро омўзем.
Даҳ сол пеш бо як нафар иштироккунандаи Ҷанги Бузурги Ватанӣ, сокини деҳаи

Ағлаби назарияпардозон ва муҳаққиқин хусусияти публитсистикаро дар воқеӣ будани мавзўъ, бо факт асоснок гардонидани он, образнокии сухан, оҳангҳои иҷтимоӣ ва мавқеъгириҳои сиёсӣ дониста, таъиноти онро тарғиби ғояҳои пешқадам ва таъсири бевосита ба афкори умум муайян кардаанд. Дар замони имрўз, ки бо инкишофи техникаву технология, аз ҷумла рушди Интернет навъҳои гуногуни муошират ба вуҷуд омада шакл мегирад, муносибати журналистӣ ва публитсистӣ низ ашколи тоза пайдо мекунад.

Баъди зуҳри рӯзи   Баъди зуҳри рӯзи панҷшанбе, 20-уми апрел  ошиқони каломи Шайх Саъдӣ дар як толори хеле хурдакаки собиқ кинотеатри Зебунниссо, ки ҳоло Иттиҳоди киноматографистони кишвар онро қароргоҳи доимии худ кардааст, ҷамъ омаданд, то бо василаи ширкат дар рӯнамои Шарҳи “Гулситон”-и донишманд ва пажуҳишгари шинохтаи тоҷик Обид Шакурзода ҳамзамон Рӯзи бузургдошти ҳакими бузург, паябари шеъри форсиро таҷлил кунанд.
Ҳамасола аввали урдибиҳштмоҳ (баробар ба 20 апрели соли масеҳӣ) дар сар то сари

Бо фарорасии айёми хуши баҳорӣ дилҳо аз фараҳу шодкомӣ лабрез мешаванд, ҷашни суннатии ниёкони некноми мо Наврӯзи Аҷам бо бағали пур аз сабзаву гул вориди диёр мегардад. Аз қудумаш хонаву кошона рушан, боғу роғ сабзу тар, оби чашмасору дарё мусаффост. Замини хотиротамон шукуфазор мешавад, ёдҳои наву кӯҳан ба ҳам меоянд ва моро лаҳазоте аз ин олам ба олам рӯъёҳо партов мекунад ва дар пеши назар ин лаҳазот танҳо гулу сабза меояд, ки рамзи хуррамииву нишот аст.

Дар давоми зиёда аз сад соли охир, дақиқтараш дар муддати 105 соле, ки матбуоти тоҷик арзи вуҷуд дорад, забони матбуот низ ҷузъи муҳими забони адабӣ гардидааст, яъне дар маҷрои инкишофи забони адабии тоҷик рўзноманигорӣ равияи нисбатан навест, ки дар ибтидои қарни гузашта ба миён омада такмил ёфтааст ва чун як ҷанбаи хосаи услубиёти забон тадриҷан шакл шакл мегирад. Ҳарчанд дар солҳои охир забони матбуот дар байни олимони забоншинос ва умуман муҳаққиқону аҳли илму адаб баҳсҳои зиёд ба вуҷуд овардааст, аммо матбуот ҳамчун шакли классикии васоити

Ҷаласаи тантанавӣ бахшида ба Рӯзи матбуоти тоҷик, баъди зуҳри имрӯз дар бинои театри академӣ-драмавии ба номи Лоҳутӣ бо суханони муқаддимавии Вазири фарҳанги Тоҷикистон Шамсиддин Орумбекзода оғоз шуд.

Дар бораи ин ҷаласа матлабе хоҳем дошт. Аммо ҳоло суханронии ифтитоҳии Вазири фарҳанг, ки худ як таҳлили фарогири вазъи матбуот дар кишвар ва дурнамои он мебошад, пешкаши шумо мегардонем.

Аё модар, мадори ман ту будӣ,
Гули аввалбаҳори ман ту будӣ.
Нахушкад чашмаи шеъру сурудам,
Зи бас сарчашмадори ман ту будӣ.
***   ***   ***
Аё модар, ба қурбони ту мирам,
Чу муҳри меҳри паймони ту мирам.
Ҷаҳон пурмакру дастон аст, бигзор,
Ки ман дар рӯи дастони ту мирам.