Падидаи некӣ рушди фарҳанг дар замони истиқлолият дигаргунӣ дар сохтор ва мазмуни фаъолияти муассисаҳои фарҳангӣ-фароғатӣ, ки тарбиятгари аҳолӣ ва тарғибгарӣ сиёсати фарҳангӣ ҷумҳурӣ ба шумор меравад. Яке аз омилҳои инкишофи фарҳанг бунёди қасрҳои фарҳанг, ки ба талаботи имрўзаи гурўҳҳои иҷтимоии ҷомеа муносиб буда, фаъолияти онҳо ба хотири ташаккули маънавии шаҳрвандон мебошад.
Новобаста аз вазъи мураккаби кишвар дар солҳои аввали истиқлолият Ҳукумати

Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои эҳё ва рушди ҳунарҳои мардумӣ шароити мусоид фароҳам овард. Чуноне, ки медонем имрӯзҳо дар тамоми минтақаҳои кишвар марказҳои ҳунарҳои мардумӣ фаъолият намуда, дар он наврасону ҷавонон барои омӯзиш ҷалб гардидаанд.

Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин қайд кардаанд...

Рӯзҳои 13-ум ва 14-уми майи соли ҷорӣ бо ташаббуси Вазорати фарҳанг Ҷумҳурии Тоҷикистон дар боғи Ирам фестивали ҷумҳуриявии ҳунарҳои халқии бадеӣ бо номи “Бозори ҳунар”ва 20-21-уми май бо ибтикори Иттифоқи ҳунармандони Тоҷикистон ва Кумитаи кор бо ҷавонон, варзиш ва сайёҳии Ҷумҳурии Тоҷикистон “Ҳафтаи ҳунарҳои халқии Тоҷикистон” бахшида ба Рўзи ҷавонон дар Маркази исмоилияи шаҳри Душанбе бо иштироки ҳунармандони зиёд аз тамоми гўшаву канори кишвар баргузор гардид.

МАНОРАИ КОНИБОДОМ, ки як ёдгории меъморӣ ва амали санъати бинокорони халқист,  ибтидои асри 20 дар паҳлӯи намозгоҳи майдони Машҳад (ҳоло дар боғи шаҳрӣ) аз хишти пухта сохта шудааст.

Баландии он 24 метр, қутраш 4, 2 метр аст. Манора аз 6 қисм иборат буд. Бунёдгарон ба мустаҳкамӣ ва устувории манора аҳамияти зиёд медоданд, то ки ба зилзила тобовар бошад. Устоҳо барои таҳкурсии манора хандақи 6 – 7-метра кофтанд, ба зери он санги

Дар ноҳияи Ашт чиликбозиро «алакбозӣ» ё «алакӣ-момокӣ», ланкабозиро «парбозӣ», мурғобишикорро «лаптабозӣ», подшоҳбозиро «кӣ ҷаллод?» ва ҷабпаракро «ҳамваҷаб», лухтакбозиро «ағобозӣ», сангчабозиро «қуйдбозӣ», сурсураконро «галабозӣ», гӯшмолакро «гӯшталобак» меноманд.
Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои эҳё ва рушди ҳунарҳои мардумӣ шароити мусоид фароҳам овард. Ин аст, ки имрӯз дар тамоми минтақаҳои кишвар марказҳои ҳунарҳои мардумӣ фаъолият намуда, дар он наврасону ҷавонон барои

Тибқи маълумотҳои оморӣ дар қаламрави шаҳру ноҳияҳои ҷумҳурӣ 49 боғи фарҳангӣ-фароғатӣ ба қайд гирифта шудааст, ки нисбати соли 2015 теъдодаш 5 адад афзудааст. Аз ин шумора, дар вилояти Хатлон 19 боғҳои фарҳангӣ-фароғатӣ, дар вилояти Суғд 13, дар ВМКБ 1 боғи фарҳангӣ-фароғатӣ  дар шаҳри Хоруғ ва дар шаҳру ноҳияҳои тобеи ҷумҳурӣ, танҳо дар шаҳри Турсунзода, ноҳияи Ваҳдат, Файзобод, Ҳисор, Роғун, Рашт боғҳои фарҳангӣ-фароғатӣ фаъолият менамоянд.

Дар бораи пайванди шеър ва мусиқӣ назари олимонро бори дигар ёдрас мешавем: «Дар ҳақиқат мусиқӣ ва шеър, - мегўяд олими эронӣ Ҳусейн Алии Маллоҳ, - ду ҳамзоданд, ки дар домони ду доя парвариш ёфтаанд». Ба ақидаи композитори бузурги олмонӣ, дирижёр ва нависандаи соҳаи мусиқӣ Рихард Вагнер: «Мусиқӣ ибтидо ва интиҳои сухан… ва муғозала (ишқ) оғоз ва хатми шеър аст».
Билохира, шеър ва оҳанг мисли ду навдаи як ниҳоланд, ки ҳар дуро як тана медорад ва

Дар байни мардуми ноҳияи Варзоб расме буд, ки ба ҳавлии домод даромадани арўс дар пеши пойи ў буз ё гўсфандеро сар мезаданд. Сипас, сари ҷонварро аз танаш ҷудо карда, ҷасадашро ба ҷавонон медоданд. Дар байни ҷавонони деҳа ва меҳмонони омада, бузкашии пиёда сурат мегирифт, ки онро «пиёдаулоқ» меномиданд. Гурўҳи ғолиб ҷонвари қурбониро бурда, дар хонаи яке аз дўстон бирён карда мехўрданд.
Расму оинҳои миллӣ як ҷузъи ҷудонашавандаи фарҳанг буда, бозгуйи орзуву омоли