Асосгузори  сулҳу  ваҳдати  миллӣ – пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ  Раҳмон  дар  вохӯри  бо  зиёиёни  кишвар  мавқеи  бузурги  фарҳангро  дар  ҷомеа  муайян  намуда, чунин  зикр  доштанд, ки “Фарҳанг  ҳастии миллат аст”, дар  ташаккулу  такомули  ҷаҳони  маънавии ҷомеа  ва  тақвияти андешаву рӯҳияи  миллӣ нақши  муассир  дорад...

Шамсиддин Шоҳин яке аз ноҳияҳои ҷанубу шарқии Тоҷикистон ба шумор рафта, бо таърихи бостонӣ ва фарҳанги ғании худ маълуму машҳур аст. Зеро дар ҳудуди он шумораи зиёди ёдгориҳои таърихиву фарҳангӣ ва мавзеъҳои муқаддас, аз қабили Имом Алии Аскарӣ, Робиямоҳи Чилгазамӯ, Имом Ҷаъфари Содиқ, Шайх Ёрмуҳаммади Валӣ, мақбараи Шайх Мадамонӣ Валӣ ва ғайра мавҷуданд, ки барои зиёратгарон ва сайёҳони дохилию хориҷӣ бисёр ҷолибу диққатчалбкунанда мебошад...

Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот ягона ниҳоди илмии  Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб ёфта, дар он корҳои илмӣ-таҳқиқотии зиёде сурат гирифта истодааст, ки дар садри онҳо мутахассисони варзида фаъолият мекунанд. Бахшида ба ҳамин мавзӯот соле чанд маротиба дар Пажӯҳишгоҳ конфронсу семинар ва мизҳои мудаввар баргузор карда мешаванд...

Сиёсати фарҳангпарваронаи Пешвои миллат боис гардид, ки тамоми соҳаҳои мамлакат рӯ ба тараққӣ ниҳоданд. Аз ҷумла соҳаи фарҳанг дар даврони соҳибистиқлолӣ мавриди таваҷҷуҳи Ҳукумати мамлакат қарор гирифта, дар сиёсати фарҳангии он ҳамчун соҳаи афзалиятнок мақом пайдо кард. Ин омил боис гардид, ки дар навбати аввал ба муассисаҳои фарҳангӣ...

Ҷанги бузурги Ватанӣ, ки ҷанги хонумонсӯз буд, дар таърихи башарият даҳшатноктарин ҷанг мебошад, беш аз 1418 шабонарӯз идома ёфта, ҷони 27 миллион шаҳрванди собиқ мамлакати Иттиҳоди Шуравиро рабурд. Зиёда аз 5-миллион одамон бе сарпаноҳ монданд...

Ҳанӯз аз замони шуравӣ 9-уми май ҳамчун Рӯзи ғалаба бар муқобили фашизм ҷашн гирифта мешавад. Бахшида ба ин сана 8-уми майи соли ҷорӣ дар ПИТФИ мизи гирд таҳти унвони “Ҳеҷ кас ва ҳеҷ кас фаромӯш намешавад” баргузор гардид. Кори ҳамоиш бо сухани ифтитоҳии директори ПИТФИ, номзади илмҳои филологӣ Аминзода Абдулфаттоҳ Ҳаким шуруъ гардид...

Тайи панҷ соли охир дар баробарои дигар лоиҳаҳои илмӣ-таҳқиқотӣ дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоотии Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳқиқи лоиҳаи илмии “Инъикоси бунёди сохтмонҳои азим ва ташаббусҳои байналмилалии Тоҷикистон дар публитсистикаи муосир (2021 – 2025)” сурат гирифта истодааст...

Дарахт ҳамчун унсури табиӣ барои инсон ва табиати зинда дорои аҳамияти хос аст. Яке аз хусусиятҳои муҳимтарини дарахт ин аз оксиген таъмин кардани тамоми мавҷудоти зинда бошад, хосияти дигараш сабабгори раҳо шудани инсон аз ҳар гуна мушкилиҳо – гуруснагӣ, беморӣ, барфу борон (паноҳгоҳ) ва ғайра мебошад. Азбаски дарахт ҳамчун ҷузъи табиат дар зиндагии одамон мавқеи хоса дорад, он дар фарҳанги онҳо низ роҳ ёфтааст...