Ҳамасола 5-уми октябр дар ҷумҳурии азизамонон – Тоҷикистон, Рӯзи забони давлатӣ ҳамчун забони давлати соҳибистиқлоламон бо ифтихору сарбаландӣ,  таҷлил мегардад, ки он бузургтарин рӯйдоди  даврони Истиқлолият ва давраи эҳёи забони тоҷикист. Маҳз тавассути забон халқи тоҷик асолати хешро ҳифз намудааст...

Дар марҳилаҳои душвори таърихӣ, ки фарҳангу тамаддуни кишварҳои абарқудрат фарҳангҳои кишварҳои хурдро ба коми худ кашида, махлут намуданд, забони модарии онҳоро дар мартабаи дуюм қарор доданд, забони тоҷикӣ асолати худро гум накарда, мақоми давлатӣ пайдо намуд ва ҳамчун муаррифгар ва ҳастии миллат боқӣ монд...

Рӯзи забон ҷашни гиромидоштӣ забони давлатӣ рамзи эҳтиром ба решаҳои таърихӣ, фарҳангӣ ва миллӣ мебошад. Забони - дарӣ -тоҷики(форсӣ) дар тӯли таърих ривоҷу равнақ ёфта,  бо ҳам алоқамандӣ ва умимиятҳои зиёд доранд. Боиси тазакур аст, ки дар маҷму ин се занҷираи ба ҳам пайваст моро пеш аз ҳама ба рафти рушду такомул ва гунаҳои он шинос мекунад...

Воқеан, забон омилест, ки аз оғози таърихи башарият бо инсоният ҳамқадам буда, тамоми таҷрибаи таърихӣ ва маънавии ҷомеаро дар фаро мегирад. Забон на танҳо василаи гуфтор, балки рукни ҳастии миллӣ, шакли тафаккур, ойинаи фарҳангу хазинаи маърифат мебошад. Агар фарҳангро ҷамъи тамоми арзишҳои моддию маънавии ҷомеа донем, забон василаи асосии нигоҳдорӣ, интиқол ва рушду тавсеаи он ба шумор меравад...

Забон яке аз рукнҳои муҳими давлатдорӣ ва нишондиҳандаи ҳастии миллат аст. Ҳар қавме, ки забонашро пос медорад, ҳастии худро устувор месозад. Дар дунёи муосир ҳифзи забони модарӣ на танҳо рисолати олимон, балки уҳдадории ҳар шаҳрванд мебошад. Ҳамин аст, ки тайи чанд соли охир дар саросари кишвар ва Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ин рӯз бо шукуҳу шаҳомати хоса таҷлил мегардад...

Рассомӣ яке аз риштаҳои бостонии санъат аст, ки аз замонҳои қадим мардум тавассути он ҳиссиёт ва тахайюлашонро баён мекарданд. Рассом ҳунармандест, ки бо истифодаи эҳсосу илҳом, қалам, мӯқалам, ранг, рангҳои равғанин, акварел, чӯб ва ғайра асарҳои санъат эҷод мекунад.  Рассоми ҳирфаӣ бо диди хос ва услуби эҷодии худ маъруф мешавад ва барои ояндагон осори гаронарзишеро мерос мегузорад...

Ноҳияи Муъминобод дорои таъриху фарҳангӣ қадима буда, мувофиқи маълумоти сарчашмаҳои таърихӣ, ҳануз дар асри X ҳамчун шаҳри Ободон ба бунёд гардидааст. Дир китоби “Таърихи Бадахшон” дар охири асри XI ҳамчун шаҳр ёдовар шудааст...

Замоне ки дар аҳди Шӯравӣ мактабхон будем ва муддати мадиде то замони истиқлолият сурати Устод Рӯдакиро мӯйсафеди ришдарози нобино тасвир мекарданд, ки он касро ба андеша водор мекард...