Агар ба рушд ва тараққии китобхонаҳои шаҳри Конибодоми вилояти Суғд ва фаъолияти онҳо назар афканем, мавҷудияти онҳо, сарфи назар дар кадом шароит қарор доштан ва хизматрасонияшон ба қадри имкон барои аҳолӣ, худ фоли нек ва нишондиҳандаи таъсири онҳо мебошад. Дар ин шаҳр айни замон 29 китобхона бо фонди умумии 155204 нусха китоб фаъоляит дошда, ба қадри имкон бо сокинони илмдӯсту фарҳангпарвар робита барқарор мекунанд...

Имрӯз Шайдон – маркази ноҳияи Ашт  ба як шаҳраки зебову замонавӣ табдил ёфтааст. Дар ин ҷо Маҳмудҷон Воҳидов - ҳунарпешаи барҷастаи театру кинои Тоҷикистон, коргардони театр, Ҳунарпешаи халқии ҶШС Тоҷикистон (1973), дорандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абуабдуллоҳ Рӯдакӣ (1973), асосгузори театри як актёр дар Тоҷикистон 10 октябри 1939 дар оилаи деҳқон чашм ба олами ҳастӣ кушодааст...

Ноҳияи Ашт дар қисмати шимолии Тоҷикистон воқеъ гардида, дар қаламрави он осори зиёди бостоншиносӣ ёфт шудаанд, ки аз зиндагии аҳолии қадимии деҳоти доманакуҳҳои Қурама шаҳодат медиҳанд. Масалан, дар ин ҷо маҷмааи сангнигораҳои Ашт ҷойгир аст, ки таърихи он ба асрҳои III-II то милод, VI-VIII милодӣ рост меояд. Ин нигораҳо дар сангҳои рӯи сари гӯрҳо ва мавзеъҳои иқомат нишондиҳандаи расму ойинҳо ва анъанаҳои фарҳангии...

Ҳамасола 5-уми октябр дар ҷумҳурии азизамонон – Тоҷикистон, Рӯзи забони давлатӣ ҳамчун забони давлати соҳибистиқлоламон бо ифтихору сарбаландӣ,  таҷлил мегардад, ки он бузургтарин рӯйдоди  даврони Истиқлолият ва давраи эҳёи забони тоҷикист. Маҳз тавассути забон халқи тоҷик асолати хешро ҳифз намудааст...

Дар марҳилаҳои душвори таърихӣ, ки фарҳангу тамаддуни кишварҳои абарқудрат фарҳангҳои кишварҳои хурдро ба коми худ кашида, махлут намуданд, забони модарии онҳоро дар мартабаи дуюм қарор доданд, забони тоҷикӣ асолати худро гум накарда, мақоми давлатӣ пайдо намуд ва ҳамчун муаррифгар ва ҳастии миллат боқӣ монд...

Рӯзи забон ҷашни гиромидоштӣ забони давлатӣ рамзи эҳтиром ба решаҳои таърихӣ, фарҳангӣ ва миллӣ мебошад. Забони - дарӣ -тоҷики(форсӣ) дар тӯли таърих ривоҷу равнақ ёфта,  бо ҳам алоқамандӣ ва умимиятҳои зиёд доранд. Боиси тазакур аст, ки дар маҷму ин се занҷираи ба ҳам пайваст моро пеш аз ҳама ба рафти рушду такомул ва гунаҳои он шинос мекунад...

Воқеан, забон омилест, ки аз оғози таърихи башарият бо инсоният ҳамқадам буда, тамоми таҷрибаи таърихӣ ва маънавии ҷомеаро дар фаро мегирад. Забон на танҳо василаи гуфтор, балки рукни ҳастии миллӣ, шакли тафаккур, ойинаи фарҳангу хазинаи маърифат мебошад. Агар фарҳангро ҷамъи тамоми арзишҳои моддию маънавии ҷомеа донем, забон василаи асосии нигоҳдорӣ, интиқол ва рушду тавсеаи он ба шумор меравад...

Забон яке аз рукнҳои муҳими давлатдорӣ ва нишондиҳандаи ҳастии миллат аст. Ҳар қавме, ки забонашро пос медорад, ҳастии худро устувор месозад. Дар дунёи муосир ҳифзи забони модарӣ на танҳо рисолати олимон, балки уҳдадории ҳар шаҳрванд мебошад. Ҳамин аст, ки тайи чанд соли охир дар саросари кишвар ва Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ин рӯз бо шукуҳу шаҳомати хоса таҷлил мегардад...