Ҳаёти фарҳангии Тоҷикистонро бе театр тасаввур кардан имконнопазир аст, зеро театр бино, кох ва ё бахши устувори бунёди ҳунару фарҳанг аст. Чанде пеш дар шаҳри Душанбе Фестивал-озмуни ҷумҳуриявии театрҳои касбӣ – “Парасту - 2025” ифтитоҳ гардид ва то 21 апрел идома ёфт. Ин ягона фестивал дар фазои театрии кишвар аст, ки дар ду сол як маротиба баргузор мегардад...

«Падари илми химия» дар ҷаҳон Ибни Ҳайёни тоҷик аст. Натиҷаҳои илмии бузургтарин химикони ҷаҳон Пристли (1733-1804) в Лаувазена (1743-1794) аз натиҷаҳои илмии Ибни Ҳайён пасттаранд...

В марте месяце, в фойе гостиницы «Серена», прошла первая персональная выставка работ по квиллингу в Таджикистане. Автор работ популярная певица Парвин Юсуфи, поющая в разных стилях и жанрах вокального искусства. И вот новая грань её таланта – квиллинг. О том, что это за течение в художественном искусстве, мы и попытаемся рассказать...  

Дарахт ҳар баҳор муғҷа мебандад, гул мекунад, барг мебарораду шоху навда мезанад, мева бандад ва агар садамае ба суроғаш наояд, меваҳояшро мепазонад,  аммо  чун шабҳои сарду тор бар рӯзҳои гарму равшан пирӯз мешаванд, ранг аз баргу барг аз нарда ва самар аз дастонаш фурӯ меафтанд, саропо луччаку урён, бо дастони холӣ аз талошу ранҷи яксола ҳангу манг мемонад, гӯё ба шок меафтад...

Ноҳияи Панҷ яке аз навоҳии сарҳадии вилояти Хатлони Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб гардида, 29 августи соли 1930 таъсис ёфтааст. Аз оғоз то ба имрӯз чандин бор табдили ном намуда, исмҳои Саройкамар, Бауманобод, Кировобод ва Панҷро ба худ хос гардонидааст. Масоҳаташ 880,6 километри квадратиро ташкил дода, аҳолии он дар соли 2022 ба 124 ҳазор нафар расид...

Наврӯз, ки дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба шарофати истиқлолияти давлатӣ бо тамоми ғановату рангорангии он эҳё гардид, ҳоло ба ҷашни милливу давлатии мо – тоҷикон ва рамзи худшиносиву ифтихори миллӣ, ваҳдату ҳамдилии мардум ва пайванди наслҳо табдил ёфтааст. Наврӯз, дарвоқеъ яке аз куҳантарин ҷашнҳои мардумӣ буда, таърихи беш аз шашҳазорсола дорад. Таҷлили Наврӯз аз қадимтарин замонҳо то ба имрӯз ҷузъи таркибии ҳастиву ҳувияти қавмҳои ориёӣ, аз ҷумла тоҷикон ба ҳисоб меравад...

Наврӯз дар таърихи тоҷикон мисли китоби муқаддасест, ки дар тӯли ҳазорсолаҳо суннатҳои неки гузаштагони ориёии моро дар саҳифаҳои худ маҳфуз дошта, аз насл ба насл то замони мо овардааст. Вақте ба таърихи пайдоиш ва такомули ҷашни Наврӯз дар тамаддуни ориёӣ назар меафканем, мебинем, ки ин ойини куҳани аҷдодӣ дар низоми давлатдориҳои ниёгони мо мақому манзалати басо арзанда доштааст...

Фарорасии ҷашни байналмилалии Наврӯз ва Рӯзи фарҳангро ба якояки Шумо самимона табрику таҳният намуда, бароятон умри дарозу хушиҳои рӯзгор, саодату сарбаландӣ ва дар кору фаъолиятиатон баҳри ободию шукуфоии диёр барору комёбиҳоро орзумандам!..