29-уми октябри соли равон профессор Худоӣ Шарифзода-донишманди маъруф дар синни 80-солагӣ чашм аз ҷаҳон фурӯ баст.   Устод Худои Шарифзода моҳи июни соли равон 80-солагии худро таҷлил карда буд. Муддати начандон тӯлонӣ бемор буд ва дирӯз мурғи ҷонаш ба малакути осмонҳо парвоз кард.

Муаррифии Худоӣ Шарифзода бо истинод аз маълумотномаи Иттифоқи Нависандагони Тоҷикистон:

Пажуҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Тоҷикистон бо баргузории  Конфронси байналмилалии илмӣ-амалӣ бо номи “Таҳқиқи фарҳанги миллӣ дар даврони Истиқлол”  дар бораи рушди фарҳанг зарфи бештар аз 25 соли охир ибрози назар кард.

Ин конфронс ба 80-умин солгарди таъсисёбии Пажуҳишгоҳ бахшида шуда буд.  Аммо ҳадафи Конфронс пажуҳиши роҳҳои  ҳалли масоили мубрами фарҳанги миллӣ дар шароити ҷаҳонишавӣ буд.

Дар даврони Шўравӣ эҳё ва инкишофи библиографияи тоҷик ҷараёни дигареро касб менамояд ва он ба ниёзҳои ҳизбию идеоложӣ вобаста карда шуда, тарбияи коммунистии меҳнаткашонро ба душ мегирад.

Зиёдшавии чопхона ва нашриётҳои миллӣ дар ҳудуди Тоҷикистон, интишори рўзномаву маҷаллаҳо, китобу ҷузваҳо ва талаботи рўзафзуни ҷомеа ба он ба рушди библиографияи тоҷик заминаи хубе муҳайё месозад. Ҳамзамон инкишофи матбуоти тоҷик ва бо теъдоди

Кадоме  аз  фаслҳо  оиди  нобудшавии  ҳашароти  зараррасон мувофиқтаранд? Ҷавоб: албатта, тирамоҳ. Фаровонии ҳосили сол ва некуии он ба чӣ нишонае  маълум шавад? Ҷавоб: аз чигунагии омадани баҳор. Бинобар  ҳамин,  аз  мазмуни  ривояти  болоӣ  чунин

Вақте  ки  мазмуну  моҳияти  ин  ду  ҷашни  бузурги халқамонро  бо  тамоми  паҳлуҳояш  қиёсан  мулоҳиза мекунем,  хоҳу  нохоҳ  чунин  саволе  пайдо  мешавад:  кадоме аз

Ҳамватанони азиз!

Ҳамаи шуморо ба ифтихори Рӯзи забони давлатӣ, яъне забони шоиронаву шевои тоҷикӣ, ки онро султони суханварони Аҷам устод Рӯдакӣ «тараббахши рӯҳу фараҳафзои ҷон» номидааст, самимона табрик мегӯям.

Забони тоҷикӣ мероси бузурги ниёгони некноми мо бо вуҷуди мушкилоту монеаҳои зиёд

Имрӯз-30 сентябр Рӯзи ҷаҳонии Мавлоност.  На танҳо дар қаламрави форсигӯён, балки дар олам аз ин рӯз таҷлил мешавад.
Мавлоно Мавлавии Балхӣ аз ҷумлаи шуаро, сӯфии покманиш, донишманди варзидаи ирфон, солики роҳи Ҳақ ва яке аз пуршигифттраин шахсияти таърихи башар як рӯи таърихро ба худ ихтисос додааст.
Дар “Маноқиб-ул орифин”-и Аҳмади Афлокӣ омада:
Дар ҷамиъи олам се чиз ом буд, чун ба ҳазрати Мавлоно мансуб шуд, хос гашт...

Нурмуҳаммад Амиршоҳӣ (Амиршоев Нурмуҳаммад Қурбонович; тав. 26 сентябри 1958, деҳаи Хоҷаисҳоқи ноҳияи Кӯлоб) — муаррихи тоҷик. Номзади илмҳои таърих (1996). Барандаи Ҷоизаи байналмилалии Бунёди Манучеҳри Фарҳангӣ (2012). Сармуҳаррири Муассисаи давлатии Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи миллии Тоҷик (аз соли 2012) аст.

Нурмуҳаммад Амиршоҳӣ 26 сентябри соли 1958 дар деҳаи Хоҷаисҳоқи ноҳияи Кӯлоб

Ваҳдат ва истиқлолият. Ду мафҳуме, ки наметавон аз ҳам ҷудо донист. Агар Ваҳдат набуд, Истиқлол нопойдор буд ва агар истиқлол набуд, Ваҳдат маъно надошт. Иттиҳоди ҳамбастагии миллат гарави пойдории истиқлол аст. Ва шукр, ки тӯли 26 сол миллат бо ҳамин роҳ равон аст. Ва ҳифзи музаффариятҳои ин 26 сол вазифаи муқаддаси ҳар шахси миллатдӯсту меҳанпараст аст.

Донишманди тоҷик Ҳасан Муҳаммадӣ дар 20-умин солгарди Ваҳдати миллӣ китоберо