Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон Шуморо барои иштирок дар конференсияи илмӣ-назариявӣ дар мавзуи “Вазъи кунунӣ ва дурнамои фолклоршиносӣ дар Тоҷикистон”, ки ба муносибати ҷашни 100-солагии фолклоршиноси варзидаи тоҷик Раҷаб Амонов дар моҳи августи соли 2023 баргузор мегардад, даъват менамояд.

Созишномаи умумии истиқрори сулҳ, ки муддати на чандон тӯлонии саҳифаҳои таърихи кишварамонро ташкил медиҳад, моҳиятан тақдиру тадбиру чорасози ояндаи Ватанамон маҳсуб меёбад. Мардуме, ки дар давоми чанд солаке парешону пароканда ба ҳарфи Шайх Саъдӣ “ Ҳар кас аз гӯшае фаро рафтанд,” азобу азияти чандинсоларо кашиданд. Пеш аз ҳама боварӣ ва эътимоду эътиқод бар ҳамдигар аз байн бирафт ва шабаҳи аҳримание дар ин кӯҳандиёр  ба ҳар манзилу деҳу диёр амсоли вабо доман паҳн карда буд.

Об ба сифати мабдаи тамоми мавҷудот ва умуман нерӯи бунёддиҳандаи коинот дар олам шинохта шудааст. Тибқи нишондодҳои илмӣ, ҷузъи муҳими сохтори олам аз об иборат аст, ки кулли соҳаҳои зиндагии инсонро аз таваллуд то марг, ҳатто инкишофи покизагиву назофатро дар бар мегирад.  Аҳамияти обро дар радифи ҳаво метавон баробар донист. Бидуни он олами ҳайвоноту наботот ва дигар ҷисмҳои зинда наметавонанд вуҷуд дошта бошанд.

ТАНЗИМИ ОИЛА: ИН МОДАРИ СОЛИМ, КӮДАКИ СОЛИМ, ОИЛАИ СОЛИМ, ҶОМЕАИ СОЛИМ ВА МИЛЛАТИ СОЛИМ АСТ

Масъалҳои  ҳифзи саломатии модар кӯдак, тарбияи  наслҳои солим ва  таьмини ояндаи неки онҳо бояд ҳамеша дар мадди авал бошад.

                                                                                 Эмомалӣ Раҳмон

Бо адиби ҷангноманависи тоҷик Раҳмон Сафар солҳо боз ошноӣ доштам.Чандин маротиба бо ў мусоҳиб шуда, дар рўзномаҳои «Ҷавонони Тоҷикистон» ва «Ҷумҳурият» ба табъ расондам. Раҳмон Сафар соли 1978 бо рутбаи майор дар синни 46 солагїба истеъфо баромад. То он дам чандин матлаб дар бораи корнамоиҳои ҷанговарони тоҷик навишта буд. Ба гуфтаи худаш ўро барои муайян кардани қисмати ҷанговарони шаҳиди тоҷик дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ корнамӣ...

Нависандаи машҳури олмонӣ Герман Гессе навиштааст: “Ҳар касе, ки дар зиндагӣ роҳи махсуси худро пеш гирад, қаҳрамон аст”. Ин гуфтаҳоро ҳамбаста ба зиндагӣ ва фаъолияти пурсамари устоди донишманд, ростқавлу поквиҷдон ва қавиирода, яке аз фолклоршиносони барҷаста Дилшод Раҳимӣ метавон ёдовар шуд. Имрӯз ин марди дарёдилу оромтабиат ва нексиришт зодрӯз доранд.

Ҳамасола дар муассисаҳои илмиву таълимии ҷумҳурӣ бахшида ба зодрӯзи сардафтари адабиёти муосири тоҷик Садриддин Айнӣ ҳар ҳафтаи сеюми моҳи апрел ҳамчун ҳафтаи илм дар шакли конференсияи илмӣ – назариявӣ, ҷумҳуриявӣ ва ҳатто фаротар аз он қайд карда мешавад.

Дар тӯли қарнҳо афроди заковатманде ба арсаи вуҷуд қадам ниҳоданд, ки хирад ва гуфтору кирдори хешро ба тарбия ва насиҳати хосу ом бахшида, панду ҳикматҳои онон чун калимаи шаҳодат дар ҳама давру замон вирди забони ҳамагон аст. Парҳезгорӣ аз неруи бадӣ ва зиштӣ, тарғибу ситоиши фазилатҳои ахлоқи хуҷаста ва писандида ҳамеша дар мадди аввал меистад.